Komunikacja osób z zespołem Aspergera

Według Uty Frith, wszyscy przyjmują założenie, że osoby z Zespołem Aspergera należą do spektrum autystycznego. Uważają, że wspólną cechą Zespołu Aspergera i ogólnie autyzmu jest szczególny rodzaj niepowodzenia w komunikacji oraz nieudolność społeczna. Mimo to postrzegają one osoby z Zespołem Aspergera jako różniące się od innych osób autystycznych, lepiej komunikujące się dzięki bardziej rozwiniętemu językowi i mające większe szanse na udaną adaptację. Zaobserwowane dotychczas różnice oraz te, które wciąż mogą ujrzeć światło dzienne, sugerują, że Zespół Asperera może być odrębną jednostką kliniczną, a nie jedynie podtypem autyzmu. 

Osoby z Zespołem Aspergera nie mają żadnych oznak fizycznych wskazujących na zaburzenie. Wyróżniają je nietypowe zachowania społeczne i brak umiejętności prowadzenia konwersacji. Carina i Christoper Gillbergowie w oparciu o badania przeprowadzone w Szwecji opisali główne aspekty charakteryzujące ludzi z tym zaburzeniem. Pierwsza grupa zachowań określana jest mianem społecznego niedostosowania, czyli brakiem umiejętności i chęci nawiązania relacji z rówieśnikami, niewłaściwym odczytywaniem społecznych wskazówek oraz niewłaściwymi zachowaniami społecznymi i emocjonalnymi. Druga grupa dotyczy niewerbalnych komunikacji.