Diagnoza i terapia psychologiczna dziecka z Opóźnionym Rozwojem Mowy

Specyfika ORM z punktu widzenia psychologa

Opóźniony rozwój mowy jest dla psychologa pojęciem złożonym. Różnorodność objawów oraz patomechanizmów, jaka występuje przy powyższym zaburzeniu, przysparza wielu trudności diagnostycznych. Rodzice – którzy niepokoją się, że ich dziecko nie chce mówić, rozmawiać z rówieśnikami lub że zniekształca wyrazy czy nie mówi wcale – odwiedzają gabinet logopedy bądź psychologa. Mimo że wybór specjalisty najczęściej pada na logopedę, często niezbędna okazuje się diagnoza psychologiczna. 
Z uwagi na liczne objawy oraz genezę powstania opóźnienia rozwoju mowy (ORM) psycholog musi przeprowadzić szczegółową anamnezę związaną z rozwojem dziecka, poczynając od jego poczęcia. Szczegółowość diagnozy psychologicznej będzie zależała w dużej mierze od tego, czy logopeda dokonał już wstępnego rozeznania. 

Uwarunkowania diagnozy psychologicznej

Jeśli dziecko zostało skierowane do psychologa przez logopedę i wykazuje charakterystyczne objawy dla prostego opóźnionego rozwoju mowy (PORM), to diagnoza psychologiczna będzie się koncentrować głównie na sferze emocjonalnej, społecznej i środowiskowej. Jednakże, gdy zaistnieją wątpliwości co do rozwoju dziecka i jego funkcjonowania, wówczas konieczne będzie dodatkowe zbadanie sfery poznawczej. Podobne kroki psycholog będzie musiał poczynić w przypadku przypuszczenia, że ma do czynienia z samoistnym opóźnionym rozwojem mowy (SORM). 
W przypadku jednak, kiedy specjalista wysuwa podejrzenie niesamoistnego opóźnionego rozwoju mowy (NOR...