Autor: Beata Stępień
Neurologopeda, oligofrenopedagog, specjalista wczesnej interwencji terapeutycznej z wieloletnim stażem. Pracuje w Warsztacie Terapii Zajęciowej „Promyk”/LKP w Żninie i w przedszkolu oraz z pacjentami w zakresie specjalistycznych usług terapeutycznych.
Zespół Smitha-Lemliego-Opitza jest nieuleczalny. Terapia polega jedynie na łagodzeniu i niwelowaniu objawów. Dziecko zawsze wymaga stałej opieki i pielęgnacji. W związku z nagromadzeniem wad rozwojowych terapia powinna być prowadzona w różnych zakresach, ze szczególnym uwzględnieniem logopedii.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (ICD-10, 2000) „zespół otępienny to zespół objawów wywołany chorobą mózgu, zwykle przewlekłą lub o postępującym przebiegu, charakteryzujący się klinicznie licznymi zaburzeniami wyższych funkcji korowych, takich jak pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność do uczenia się, język i ocena. Ponadto zaburzeniom funkcji poznawczych często towarzyszą lub nawet je poprzedzają zaburzenia emocjonalne, zaburzenia zachowania i motywacji”.
Przedstawiony przypadek mężczyzny po udarze z dysartrią i dysfagią to proces dążenia w terapii chorego do stanu, w którym pacjent ma możliwość komunikowania się z otoczeniem. Niezbędne warunki osiągnięcia sukcesu to przede wszystkim indywidualizacja ćwiczeń, stopniowanie trudności oraz właściwy kontakt z pacjentem.