Trudności w nauce i zachowaniu w ujęciu teorii SI

Pochodzenie terminu integracja sensoryczna 

Pojęcie integracji sensorycznej zawiera w sobie kilka aspektów. Termin ten używany jest do opisywania procesów neurologicznych zachodzących w układzie nerwowym, ale również jako nazwa teorii naukowej oraz metody diagnozy i terapii. Metoda integracji sensorycznej (SI) powstała w późnych latach 60. XX w. w USA. Jej autorką jest dr Anna Jean Ayers (1920–1988), która jako naukowiec spędziła ponad 40 lat, tworząc hipotezy i rozwijając wiedzę na temat integracji sensorycznej. Głównie interesowała się tym, w jaki sposób procesy SI oraz zaburzenia planowania ruchu wpływają na codzienne życie. Zaobserwowała m.in., iż występowanie niektórych problemów rozwojowych i szkolnych można wytłumaczyć właśnie deficytami (zaburzeniami) SI. Równocześnie podkreślała, że terapia nie zastąpi rzeczywistej edukacji, lecz może poprawić zdolność uczenia się i sprawić, że stanie się ona łatwiejsza. Podwaliny założeń teoretycznych oraz praktyki integracji sensorycznej stanowią liczne badania z dziedziny neurofizjologii, neurologii, fizjologii oraz psychologii klinicznej dziecka.

Przetwarzanie bodźców sensorycznych (termin stosowany zamiennie z integracją sensoryczną) jest złożonym procesem zachodzącym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) każdego człowieka. Pol...