Terapia psychologiczna dzieci jąkających się

Obszary wymagające terapii psychologicznej

Na czym polega terapia psychologiczna dzieci jąkających się? Zakładając, że logopeda prowadzący dziecko pracuje z nim nad technicznym aspektem jąkania, rolą psychologa jest praca nad wszystkimi problemami towarzyszącymi temu zaburzeniu. Trudności emocjonalne, konflikty społeczne, niepożądane wydarzenia czy stresy nasilają jąkanie i uniemożliwiają skuteczną terapię.
Do obszarów wymagających pracy lub konsultacji psychologicznej można zaliczyć:

1. Nieumiejętność radzenia sobie z emocjami – najczęstszy problem zgłaszany przez rodziców. Dzieci jąkające się zazwyczaj mają trudności z wyrażaniem i samoregulacją emocji. Stosują nieadaptacyjne strategie radzenia sobie ze złością, strachem, stresem, smutkiem czy porażką. Terapia polega na dostarczeniu dziecku wiedzy o emocjach i umiejętności radzenia sobie z nimi.
2. Niskie poczucie własnej wartości – jeden z najczęstszych problemów zgłaszanych u dzieci jąkających się. Dziecko wykazuje brak wiary we własne możliwości i szybką rezygnację z podejmowanych działań. Wpływ na rozwój poczucia własnej wartości dziecka mają przede wszystkim rodzice, praca musi odbywać się ściśle z ich współpracą.
3. Identyfikacja, rozumienie i zaakceptowanie swojej trudności. Nadal wielu rodziców nie rozmawia ze swoimi dziećmi o problemie jąkania. Dziecko chodzi na terapię, ale nie wie, dlaczego, lub nie rozmawia z rodzicem o swoich trudnościach i emocjach dotyczących jąkania. Bywa, że dziecko nie wie, co się z nim dzieje, ale odczuwa dyskomfort płynący z własnego organizmu i otoczenia. Zaburzenie nie jest nazywane po imieniu i można odnieść wrażenie, że rodzice unikają tego tematu. Taka sytuacja nie jest dobra dla dziecka.
   Pierwszym krokiem pracy w terapii – nie tylko jąkania, ale wszystkich innych zaburzeń rozwoju – jest rozpoznanie i nazwanie problemu. Każdy rodzic...