Problemy psychologiczne dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia

Problem psychologiczny

Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z cięższych wad rozwojowych ze względu na cierpienie fizyczne i psychiczne osób nią dotkniętych. Wielość operacji, rekonstrukcji i zabiegów stanowi duże obciążenie fizyczne i psychiczne – leczenie jest wieloetapowe i wieloletnie. Z kolei stygmatyzacja związana z wyglądem twarzy oraz zaburzenia mowy stanowią dodatkowe obciążenie psychiczne. 
Rozszczep wargi i podniebienia interesował badaczy w Stanach Zjednoczonych już od lat 70. XX w. jako czynnik, który sprzyjał występowaniu problemów psychologicznych. Zwracano wtedy uwagę na to, że istnieją korelacje pomiędzy stanem psychicznym a wadą rozszczepową twarzy. Autorzy podkreślali, 
że u dzieci z rozszczepem występują trudności szkolne, takie jak problemy z czytaniem, powtarzanie klasy, późniejsze rozpoczynanie nauki szkolnej czy słabsze wyniki w nauce (Broder, Strauss 1989).

Stygmatyzacja

Istniejąca w społeczeństwie stygmatyzacja dotyczy lęku przed niepełnosprawnością. Dystans, który tworzą ludzie wobec osoby z rozszczepem, potęguje problemy psychologiczne pacjenta. Może on czuć się niezauważany, lekceważony, oceniany. Jednocześnie może pojawić się w nim uczucie wstydu i niższości. Kultura, w której żyjemy, gloryfikuje idealne ciało jako wartość, co dodatkowo może przyczyniać się do pogorszenia stanu psychicznego pacjentów z rozszczepem wargi i/lub podniebienia. 
Warto zwrócić uwagę, że stygmatyzacja nie dotyczy jedynie dziecka, ale całej jego rodziny, która mierzy się z problemem. Sytuacje społeczne, które dotykają rodzinę, mogą być trudne zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Dlatego tak ważne jest objęcie pomocą psychologiczną nie tylko dzieci, ale również ich rodziców. Dziecko, żyjąc w zależności od rodziców, identyfikuje się z emocjami dorosłych, stąd praca terapeutyczna powinna dotyczyć całej rodziny. 

Adaptacja w społeczeńs