Odwodnienie i niedożywienie, czyli zaburzenia połykania okiem dietetyka

Terapia dietetyczna

Głównym zadaniem dietetyka w terapii dysfagii jest takie skomponowanie jadłospisu, by z jednej strony uwzględniał właściwą konsystencję pokarmów, podyktowaną wynikami testów przesiewowych w kierunku dysfagii, np. GUSS, z drugiej – pokrywał zapotrzebowanie białkowo-energetyczne pacjenta. Idealne rozwiązanie stanowi ścisła współpraca dietetyka z neurologopedą.
Grupą wymagającą szczególnego wsparcia są pacjenci, u których do rozwoju zaburzeń połykania dochodzi nagle, np. pacjenci po udarze mózgu. W ich przypadku na skutek zmian w strukturach mózgu, przekładających się na funkcjonowanie całego organizmu, konieczne jest zwiększenie dobowej dawki białka i energii. Ich zalecana podaż przeliczana jest odpowiednio do masy ciała pacjenta i wynosi: 1,5 g/kg mies./24 h dla białka i do 35kcal/kg mc/24 h dla energii.
Zaburzenia połykania oraz brak możliwości realizacji diety wydają się główną przyczyną rozwoju niedożywienia w tej grupie pacjentów. Badanie przeprowadzone przez Mosselman i współpracowników wykazuje, że w ciągu zaledwie 10 dni hospitalizacji, liczonej od momentu przyjęcia na oddział udarowy, niedożywienie rozwija się u 26% pacjentów, a kolejnych 39% pacjentów zagrożonych jest jego rozwojem. Prawidłowy stan odżywienia po 10 dniach hospitalizacji no...