Metoda Instrumental Enrichment jako wsparcie terapii pedagogicznej i logopedycznej

Wprowadzenie
Terapia pedagogiczna wywodzi się z pedagogiki specjalnej, która – jak zauważa Jan Pańczyk – „terapiami stoi”. Dorobek terapii wskazuje na rozliczność metod, programów usprawniających (korygujących) rozwój dzieci i młodzieży. Ich dostępność wymaga większej świadomości i odpowiedzialności ze strony osób prowadzących działania terapeutyczne, bo niektóre z popularnych i stosowanych metod terapii nie zostały zweryfikowane empirycznie1.

Założenia metody Instrumental Enrichment
Metoda Instrumental Enrichment oznacza umysłowe wzbogacanie, wspieranie funkcji poznawczych angażowanych w proces uczenia się. Jej autorem jest Reuven Feuerstein. W swoich założeniach bazuje on na dwóch kluczowych koncepcjach psychologicznych: stadialnym rozwoju Piageta oraz koncepcji Wygotskiego. Autor metody uważa, że funkcje poznawcze podlegają rozwojowi – nie są nabywane automatycznie wraz z wiekiem dziecka, ale rozwijają się poprzez systematyczne ćwiczenia i stymulację. Jest to metoda „upośrednionego uczenia się”, określana jako trening aktywności poznawczej dziecka realizowany we współpracy z osobą dorosłą, którego efektem jest samodzielne uczenie się. Ważnym elementem jest mediacyjne doświadczenie edukacyjne, w którym mediator (nauczyciel) akcentuje znaczenie związków, relacji między poznawanymi zdarzeniami, faktami i rzeczami. Zdaniem Reuvena Feuersteina, niewielu uczniów potrafi uczyć się samodzielnie, zdecydowana większość potrzebuje mediatora, który mógłby ich doprowadzić do uśw...