Wpływ hałasu na rozwój noworodka

Co słyszy płód? Co słyszy noworodek?

Dźwięk ma wpływ na rozwijający się płód. Dziecko w macicy słyszy głos matki, który jest jednym z czynników pobudzających fizjologiczny rozwój zmysłów. Płód poza przefiltrowanym głosem matki odbiera również inne bodźce, np. te wywołane poruszającą się przeponą czy dźwiękami trawiennymi. Dźwięki są przekazywane płodowi poprzez wody płodowe do kości czaszki. Środowisko wewnątrzmaciczne charakteryzuje się kostnym przewodzeniem dźwięków, a ośrodkiem przewodzenia jest płyn, który razem z tkankami matki tłumi dźwięki dochodzące z zewnątrz (Marik 2013). Natężenie dźwięku w macicy jest niskie i rzadko przekracza 30 dB, jest też niski zakres częstotliwości, poniżej 500 Hz. Przeważają dźwięki ciche, rytmiczne i przewidywalne. Odgłosy rozmów są odbierane przez narząd słuchu płodu w około 30% pierwotnego natężenia, natomiast intonacja i barwa głosu są dobrze przewodzone przez płyn owodniowy (Lahav, Skoe 2014). 
U dojrzałego noworodka słuch jest rozwinięty już od urodzenia. Dowodem na to jest reakcja noworodka na głośne bodźce dźwiękowe, takie jak klaśnięcie w dłonie. Noworodek prezentuje wówczas szereg reakcji. Występuje odruch Moro (odwiedzenie, a następnie przywiedzenie kończyn górnych do klatki piersiowej), zaciskanie powiek (tzw. odruch uszno-powiekowy), odwracanie oczu i głowy w kierunku źródła dźwięku, przerwanie ssania, budzenie się z płytkiego snu. Bezpośrednio po urodzeniu noworodek jest eksponowany na obce głosy, w tym czasie często ma ograniczoną stymulację głosem matki. Przeważają dźwięki głośne, nieprzewidywalne, niezorganizowane, często o szerszym spektrum częstotliwości, przesuwającym się w stronę wyższego natężenia – w porównaniu do dźwięków o niskiej częstotliwości, słyszalnych jeszcze w macicy. Środowisko dźwiękowe, do którego trafia noworodek bezpośrednio po urodzeniu, nie jest dla niego korzystne...