Termin nieprawidłowości w rozwoju ruchowym w praktyce fizjoterapeuty oznacza takie zaburzenie rozkładu lub (i) wielkości napięcia mięśniowego, które powoduje istotną zmianę wzorców postawy i ruchu. Przykładem może być tutaj sięganie po zabawki. W przypadku braku zaburzeń napięcia mięśniowego ruch ten przebiega bez nadmiernego uniesienia barku, z wyraźną komponentą rotacji zewnętrznej w obrębie przedramienia oraz z pełnym otwarciem dłoni w celu dobrego uchwycenia przedmiotu. W rozwoju nieprawidłowym dłoń jest często nie w pełni otwarta, rotacja wewnętrzna przedramienia powoduje słabszy chwyt, a wysokie uniesienie barku „usztywnia” cały ruch, odbierając mu płynność.
Prawidłowe wzorce postawy i ruchu wraz z prawidłowym napięciem mięśniowym pozwalają dziecku uzyskać prawidłową kontrolę motoryczną z wykorzystaniem prawidłowych doświadczeń czuciowo-ruchowych. Obciążenia, o jakich słyszymy w wywiadzie, często modyfikują wyżej wymienione elementy na tyle, że musimy dodać do ich nazwy partykułę „nie”. Jednakże obserwowane nieprawidłowości nie muszą świadczyć o patologicznym rozwoju i od razu wskazywać na uszkodzenia w układzie nerwowym bądź innych układach. Mogą być przejawem reakcji dziecka na jakiś czynnik i ustąpić po jego wyeliminowaniu. Atopowe zapalenie skóry przebiegające z nadwrażliwością powierzchowną i świądem na drodze emocjonalnego pobudzenia może powodować wzrost napięcia mięśniowego oraz nadmierny wyprost u dziecka. Jego ruchy stają się wówczas mniej płynne, a postawa może przybierać charakter „odgięciowej”, co w skrajnych momentach będzie do złudzenia przypominać tak zwany „opistotonus”. Elementy budujące strukturę prawidłowego rozwoju są punktem odniesienia, do którego porównujemy jakość i zakres ruchu badanego pacjenta. Poniżej wskazano kilka podstawowych składowych rozwoju ruchowego.
POLECAMY
Prawidłowy wzorzec postawy
Jest zdolnością do utrzymania środka ciężkości ciała w obrębie płaszczyzny podparcia z u...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
