W artykule przedstawiono wyjaśnienia dotyczące etymologii pojęcia „etiologia”, m.in. w medycynie, psychologii i logopedii, ale przede wszystkim w badaniach nad zaburzeniami płynności mówienia, w tym jąkania się, a także roli dobrze prowadzonego procesu dociekania trafnej przyczyny danego zaburzenia medycznego, psychologicznego, społecznego czy logopedycznego lub neurologopedycznego. Poprawnie ustalona przyczyna może wpływać na właściwe przeprowadzenie procesu diagnostycznego danego problemu (medycznego, psychologicznego, społecznego, komunikacyjnego) – w zaburzonej płynności mowy, a w ślad za tym na ustalenie procesu naprawczego zdiagnozowanych zaburzeń (w tym metod terapii osób niepłynnie mówiących).
Autor: Edwin Bażański
Aktor, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, logopeda, neurologopeda. Od dwudziestu ośmiu lat zajmuje się szeroko pojętą emisją głosu, prowadząc szkolenia i warsztaty oraz wykłady i ćwiczenia na kilku uczelniach w kraju. Obecnie jest doktorantem Uniwersytetu Wrocławskiego, a także terapeutą w Specjalistycznym Centrum Terapii Jąkania. Przyczyny nieprawidłowości oddechowych oraz efektywność terapii emisyjnej w niepłynności mowy stały się głównym tematem jego badań naukowych.
Skuteczność ćwiczeń wzrasta, jeśli mogą być systematycznie realizowane nie tylko w trakcie sesji w gabinecie, ale również w codziennej pracy w domu.
Program diagnostyczno-terapeutyczny skierowany jest do osób niepłynnie mówiących. Jak każda metoda przywracająca płynny sposób komunikowania się, może być przez jednych użytkowników odrzucana, a przez innych – częściowo lub w pełni akceptowana.