Otępienie to poważne wyzwanie dla zdrowia publicznego ze względu na fakt, że jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i śmiertelności u osób w podeszłym wieku. Szybko rosnąca liczba chorych wiąże się z licznymi i istotnymi konsekwencjami zdrowotnymi, społecznymi i ekonomicznymi. Aktualnie szacuje się, iż na chorobę Alzheimera i inne otępienia cierpi w Europie około 7,3 mln osób, a do 2020 r. liczba ta prawdopodobnie ulegnie podwojeniu
Autor: Iwona Manos
Specjalista, psycholog kliniczny zaburzeń psychicznych dorosłych z ponad 20-letnim doświadczeniem zawodowym. Pracuje w 1. Wojskowym Szpitalu Polowym w Bydgoszczy, współpracuje z Kliniką Neurologii 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką w Bydgoszczy. Jest biegłym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy. Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny. Realizuje wiele przedsięwzięć szkoleniowych
Około 10% populacji cierpi na depresję. Choć najczęściej ujawnia się ona pomiędzy 15. a 30. rokiem życia, zachorować mogą także dzieci i osoby w podeszłym wieku. Wskazuje się na dwa szczyty zachorowania na depresję: pierwszy około 30 r.ż., a drugi około 60 r.ż. 25% epizodów trwa krócej niż miesiąc. 50% ustępuje przed upływem trzech miesięcy. Depresja ma skłonność do nawrotów. 75% chorych zachoruje ponownie w ciągu 2 lat od wyleczenia poprzedniego epizodu. Około 15% pacjentów z ciężką depresją umiera wskutek samobójstwa, 20–60% chorych na depresję próbuje sobie odebrać życie, 40–80% ma myśli samobójcze.