Oddech nie ma sobie równych w tworzeniu przestrzeni dla prawidłowego funkcjonowania organizmu na różnych poziomach. Jednym z takich poziomów, na którym ujawnia się jego „atomowa energia”, jest obszar ustno-twarzowy. Sama tylko pozycja języka w czasie oddychania determinuje budowę twarzoczaszki oraz rozwój i przebieg funkcji prymarnych, a w konsekwencji ma wpływ na artykulację. Parametry oddechu – od toru oddechowego po długość fazy wydechowej – wpływają na warunki prawidłowej realizacji dźwięków mowy.
Autor: Gabriela Dragun
dr n. hum. Adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownik Kwalifikacyjnych Studiów Podyplomowych Logopedycznych, neurologopeda kliniczny, specjalista wczesnej interwencji logopedycznej. Jest m.in. międzynarodową certyfikowaną terapeutką Neurofunkcjonalnej Reorganizacji według Beatriz Padovan, instruktorką metody Butejki, terapeutką miofunkcjonalną, terapeutką czaszkowo-krzyżową i Sanjo. W terapii wykorzystuje techniki manualne bazujące na połączeniach obszaru ustno-twarzowego z pozostałymi układami i systemami oraz wiedzę z zakresu neuronauk. Odbywała staże naukowo-terapeutyczne w Singapurze, Malezji i Grecji. Na bazie wieloletniego doświadczenia terapeutycznego wypracowała autorski holistyczny sposób pracy związany z umiejętnością rozumienia i regulacji autonomicznego układu nerwowego TAO logopedyczne. Co ma serce do języka? Teoria poliwagalna w terapii logopedycznej.
Autorka przedstawia mechanizm sprzężeń zwrotnych w obrębie ucha oraz odruch strzemiączkowy na tle regulacyjnych mechanizmów autonomicznego układu nerwowego i w odniesieniu do nerwu błędnego. Jakie zmienne poddać analizie? W jaki sposób diagnozować trudności komunikacyjne i poznać ich przyczyny? Jakie terapie stosować?