Rehabilitacja (łac. re – znów, na nowo, przeciw; habilis – sprawny, należyty, stosowny) jest procesem medyczno-społecznym, którego celem jest przywracanie utraconej – w związku z chorobą, urazem lub wadą wrodzoną – funkcji. Należą do niej działania lecznicze, psychologiczne, logopedyczne, edukacyjne, szkoleniowe, techniczne oraz społeczne umożliwiające powrót osób niepełnosprawnych do funkcjonowania w społeczeństwie i poprawę ich jakości życia. Pojęcie to wprowadził w 1918 roku Douglas McMurtie, dyrektor Instytutu Czerwonego Krzyża dla Inwalidów w Nowym Jorku.
Autor: Iwona Szymkuć-Bukowska
Dr n. med. Specjalista rehabilitacji medycznej , balneologii i medycyny fizykalnej. Od 2002 roku pracownik Katedry i Kliniki Rehabilitacji Szpitala Uniwersyteckiego Nr 1 w Bydgoszczy. Pracownik naukowy CM UMK. Zajmuje się między innymi rehabilitacją neurologiczną dzieci i dorosłych po udarach, urazach czaszkowo–mózgowych, rdzenia oraz z chorobami neurodegeneracyjnymi.