Terapia logopedyczna często kojarzona jest jedynie w perspektywie nabywania i doskonalenia mowy ojczystej i rzeczywiście – tak można definiować jej główne cele. Z perspektywy jednak nauczania języka obcego, zwłaszcza – ale nie tylko – w odniesieniu do dzieci z dysfunkcją słuchu – rola logopedy sięga znacznie dalej i ma związek z rozwijaniem sprawności mówienia nie tylko w języku narodowym, ale także w języku (językach) obcych.
Autor: Ewa Domagała-Zyśk
Doktor habilitowany, profesor KUL, pracownik Instytutu Pedagogiki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II. Z naukowego punktu widzenia zajmuje się zagadnieniami glottodydaktyki, edukacji językowej osób z niepełnosprawnością słuchową, w tym nauki języków obcych, możliwościami oraz efektywnością wspomagania komunikacji ludzi niesłyszących i słabo słyszących z wykorzystaniem fonogestów.