Od kilku lat w obiegu pedagogicznym i psychologicznym obecny jest termin „ocena funkcjonalna”, czasem też określany jako „diagnoza funkcjonalna”. Wokół niego narosło wiele mitów i nieporozumień, które wymagają sprostowania i wyartykułowania jego właściwego znaczenia. Na pewno nie jest to propozycja zupełnie nowego podejścia do pomocy psychologiczno--pedagogicznej i wspierania uczniów z indywidualnymi potrzebami edukacyjnymi, ale strategia porządkowania tych procesów, z wyraźnym naciskiem na monitorowanie rozwoju i dynamiczne modyfikowanie instrumentów pomocowych w zależności od czynionych postępów.
Autor: dr Tomasz Knopik
Instytut Psychologii UMCS, Instytut Badań Edukacyjnych PIB. Doktor psychologii, specjalista w zakresie diagnozy i wspomagania rozwoju uczniów ze zróżnicowanymi potrzebami. Adiunkt w Instytucie Psychologii UMCS. Autor lub współautor narzędzi diagnostycznych ukierunkowanych na identyfikację zasobów uczniów z ponadprzeciętnym potencjałem intelektualnym. Ekspert MEN ds. edukacji włączającej, kierownik naukowy projektu IBE „Wspieranie dostępności edukacji dla dzieci i młodzieży”. Ekspert horyzontalny Centrum Koordynującego w zakresie integracji zasobów oraz koordynacji działań systemowych związanych z procesem oceny funkcjonalnej w Ośrodku Rozwoju Edukacji w Warszawie.