Wspomagające i alternatywne sposoby komunikowania się (AAC) stały się zagadnieniem budzącym wiele skrajnych emocji, nie tylko u specjalistów zajmujących się edukacją i terapią dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ale także wśród rodziców i opiekunów. Wokół tej tematyki krąży wiele mitów, często niezweryfikowanych opinii i obaw, które owocują strachem, niechęcią do podjęcia oddziaływań terapeutycznych opartych na wspomagających lub alternatywnych sposobach porozumiewania się, nawet w sytuacjach, kiedy trudności w komunikacji zakłócają przebieg rozwoju poznawczego czy społeczno-emocjonalnego (Kaczmarek 2015b).
Autor: Anita Zawidzka
Absolwentka pedagogiki specjalnej (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). Nauczyciel współorganizujący kształcenie specjalne w Przedszkolu nr 48, pedagog specjalny/diagnosta w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem, pedagog specjalny/terapeuta/diagnosta w Stowarzyszeniu na Rzecz osób z Autyzmem w Poznaniu, gdzie prowadzi zajęcia indywidualne oraz grupowe z dziećmi, młodzieżą, młodymi dorosłymi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu oraz z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z osobami mającymi trudności komunikacyjne.