Zagadnieniu afazji dziecięcej poświęca się w literaturze przedmiotu niewiele miejsca. Jednak u wielu dzieci występują pierwotne zaburzenia zachowania językowego wynikającego z patologii mózgowej, które nie są rezultatem głuchoty, umysłowego niedorozwoju czy zaburzeń emocjonalnych. Dlatego też mając na uwadze fakt, że zaburzenie to utrudnia dzieciom procesy prawidłowej komunikacji, budowania odpowiednich relacji z rówieśnikami i osiąganie postępów w nauce, pragnę zaprezentować jedną ze stosowanych przeze mnie form pracy terapeutycznej.
Autor: Aneta Kańtoch
Neurologopeda kliniczny, pedagog, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej z wychowaniem przedszkolnym. Doktorantka Uniwersytetu Opolskiego i wykładowca w WSH-E w Brzegu. Od wielu lat pracuje z dziećmi i dorosłymi z zaburzeniami neurologicznymi i upośledzeniami umysłowymi. Prowadzi również warsztaty, szkolenia i kursy z zakresu logopedii i pedagogiki. W swojej pracy wykorzystuje elementy metody krakowskiej, w szczególności metodę symultaniczno-sekwencyjną nauki czytania.