W pracy logopedycznej coraz częściej na pacjenta patrzy się holistycznie, czyli stosując całościowe podejście do zaburzeń, które stanowią problem danej osoby. Tę całościowość w oglądzie zjawisk logopedycznych i w podejmowanych wobec pacjentów działaniach omawiało wielu autorów opracowań metodycznych. Jej głównym celem jest optymalizacja procesu terapii. W holistycznej diagnozie i terapii zwraca się uwagę na doskonalenie wszystkich etapów działań szczegółowych. Holistyczność można realizować w połączeniu wczesnego wykrywania problemu z precyzyjnym opisem różnych objawów występujących u pacjenta oraz z systematycznością i kompleksowością oddziaływań terapeutycznych (Błachnio 2001).
Autor: Justyna Sadowska
Specjalista fizjoterapii, instruktor terapeuta terapii czaszkowo-krzyżowej według podejścia biodynamicznego, kierownik ośrodka SKRZAT – rehabilitacja dzieci i niemowląt.