Specjalista pracujący z dzieckiem, które się jąka, musi znać różne podejścia terapeutyczne i stosować je w praktyce. Na logopedzie specjalizującym się w terapii jąkania spoczywa odpowiedzialność, by – mając na uwadze wrażliwość dziecka, poziom lęku i obaw rodziców oraz możliwości poznawcze dziecka – odpowiednio dobrał i zastosował adekwatne podejście terapeutyczne (Millard, Nicholas, Cook 2008).
Muzyka pełni ważną funkcję w rozwoju dziecka i ma pozytywny wpływ na kształtowanie umiejętności językowych, motorycznych oraz innych funkcji poznawczych.
Metoda neurofeedbacku jest obecnie bardzo popularna. Jej pozytywny wpływ na pacjentów dostrzegają specjaliści różnych dziedzin. Czy rzeczywiście jest to skuteczny sposób terapii? Czy neurofeedback może pomóc w pracy z dziećmi afatycznymi?
W przypadku dziecka z niedokształceniem mowy o typie afazji zadanie logopedy nie sprowadza się do usprawniania aparatu artykulacyjnego i dążenia do uzyskania prawidłowej realizacji głosek, lecz podjęcia działań, które doprowadzą do uruchomienia procesu kształtowania się języka i mówienia, a następnie – do doskonalenia poziomu opanowania mowy.
Rozwój mowy u dzieci związany jest z rozwojem sensomotorycznym. Coraz częściej obserwujemy u dzieci zaburzenia przetwarzania bodźców sensorycznych. Z tym procesem szczególnie związane są trzy zmysły, których zaburzenia mają duży wpływ na rozwój mowy.
Wspomaganie i wspieranie rozwoju mowy u dziecka z trisomią chromosomu 21 należy rozpocząć zaraz po urodzeniu dziecka. Kompleksowa rehabilitacja to podejście interdyscyplinarne, a sporo zależy także od właściwej postawy rodziców.
Proces nabywania systemu językowego ma ścisły związek z aktywnością i kreatywnością dziecka oraz terapeuty. Czy są gwarantami sukcesu dziecka? Zdecydowanie tak, ponieważ przyswajanie języka dokonuje się poprzez naśladownictwo w złożonym procesie kształtowania się percepcji, rozwijania umiejętności społecznych oraz zabawy. Zatem jak najefektywniej wykorzystać czas podczas sesji terapeutycznej, by zrealizować zamierzone cele?
Mimo że głównym celem stymulacji jest kształtowanie umiejętności w zakresie spostrzegania wzrokowego, konieczne jest także prezentowanie dziecku bodźców dopływających z różnych modalności, bo to one mają wpływ na efekt i tempo uczenia się. Ćwiczenia te mają na celu przygotowanie do zdobywania przestrzeni i kształtowania się komunikacji.
Logopedzi często spotykają się z sytuacją, gdy rodzice zgłaszają się na diagnozę z dzieckiem, podając jako przyczynę fakt, że „ono nic nie mówi”. Obserwacja malucha w gabinecie wydaje się potwierdzać ten fakt, bo dziecko, często wystraszone, nie odzywa się. Jeśli pacjent jest w 2. r.ż. bądź ma skończone 2 lub 3 lata, sytuacja jest bardzo poważna. Jak jednak przeprowadzić diagnozę, szczególnie gdy dziecko odmawia wykonania testów?
Liczne kontakty językowo-kulturowe, związane przede wszystkim z globalizacją i ruchami migracyjnymi, powodują, że współcześnie wzrasta odsetek dzieci wychowujących się w środowisku dwujęzycznym (lub wielojęzycznym). Wśród dzieci dwujęzycznych (tak jak wśród jednojęzycznych) są takie, które mają zaburzenia rozwoju i wymagają jak najszybszych oddziaływań terapeutycznych.
W pracy z dziećmi z uszkodzonym słuchem ważna jest nie tylko profesjonalna terapia. Mały pacjent wymaga wielorakiego wsparcia, także ze strony rodziny, nauczycieli i środowiska. Chodzi o to, by w przyszłości mógł podjąć samodzielne i niezależne życie w społeczeństwie słyszącym. Wsparcie jest również niezbędne rodzinie dziecka, by w sposób kompetentny stymulowała dziecko i wspomagała terapię. Jakie zalety może przynieść praca stowarzyszenia na rzecz dzieci z wadą słuchu?
Dzieci uwielbiają opowiadanie historii. Dzięki nim mogą odkrywać i rozumieć świat, ludzkie intencje i motywacje, angażują się emocjonalnie, wchodzą w klimat zabawy i przyjemności. Czy tę moc drzemiącą w opowieściach można wykorzystać w pracy z dzieckiem z wadą słuchu? Okazuje się, że tak. Autorka artykułu charakteryzuje metodę świat opowiadany – metodę dialogu i narracji, która centralnym punktem działań terapeutycznych czyni właśnie ciekawą opowieść.
