Jakie działania powinien podjąć logopeda w przypadkach niemówiących małych dzieci? Dlaczego warto je wdrożyć, nie czekając na ostateczne diagnozy?
Jakie działania powinien podjąć logopeda w przypadkach niemówiących małych dzieci? Dlaczego warto je wdrożyć, nie czekając na ostateczne diagnozy?
Brak danych niezbędnych do szybkiego i jednoznacznego wskazania przyczyn opóźnienia rozwoju mowy nie może powstrzymywać logopedy od działania na rzecz pacjenta. Należy zanalizować język dziecka, ułożyć program terapii, a jednocześnie dalej pracować nad diagnozą.
Konwencjonalna terapia zaburzeń połykania ma wiele zalet, ale istnieją też ograniczenia do jej stosowania. Efekty terapii może w znaczący sposób zwiększyć wprowadzenie elektrostymulacji do poprawy reakcji połykania.
Metoda Padovan® jest holistyczną metodą terapeutyczną. Prymarne ćwiczenia orofacjalne zgodnie z programem tej terapii mogą być indywidualnie stosowane w terapii zaburzeń miofunkcjonalnych.
Dobrą propozycją terapeutyczną dla dzieci z dysharmonią rozwojową jest terapia psychomotoryczna metodą Procus i Block. Metoda ta wprawdzie nie działa bezpośrednio na objawy, ale za pośrednictwem sensoryczności i aktywności ruchowej ciała poprawia zaburzone funkcje umysłowe i cielesne.
EEG Biofeedback jest metodą wspomagającą i nie zastępuje tradycyjnego działania logopedy, lecz może być pomocne w rozpoczęciu terapii logopedycznej, np. u dzieci z dużym niepokojem ruchowym czy lękiem.
W jaki sposób logopeda może skutecznie wspomagać dziecko z dysfunkcjami mowy i przetwarzania sensorycznego z pomocą metody integracji sensorycznej? Metoda ta jest atrakcyjna dla małego pacjenta, ponieważ wprowadza wiele zabaw stymulujących zmysły i procesy zachodzące pomiędzy nimi.
Zaburzenia przetwarzania słuchowego, określane jako (C)APD, polegają na błędnym funkcjonowaniu mechanizmu odczytywania przez mózg sygnałów dźwiękowych, mimo że narządy słuchu działają prawidłowo. Ugruntowaną metodą pracy z tymi zaburzeniami są treningi słuchowe.
Czy w ogóle można śpiewać bez krtani? Pytanie może dziwić, a odpowiedź twierdząca wydaje się wręcz niewiarygodna. Jak osoba, której usunięto krtań na skutek choroby nowotworowej, mogłaby śpiewać? A jednak jest to możliwe.
Osoby po usunięciu krtani coraz częściej bez problemu komunikują się z otoczeniem. To trud terapeutyczny, zarówno logopedy, jak i pacjenta – kreuje ten optymistyczny, obraz rzeczywistości. Porozumiewanie się dźwiękiem płynącym z przełyku, a także dzięki innym metodom, wyzwala u osób bez krtani radość życia, a zwłaszcza chęć uczestniczenia we wszystkich formach życia społecznego.
Terapia jąkania u dzieci poniżej 7. r.ż. stanowi znaczne wyzwanie dla wielu logopedów. Wymaga wiedzy specjalistycznej, zdolności udzielania pomocy zgodnie z najnowszymi wynikami badań nad jąkaniem, umiejętności wyboru podejścia dostosowanego do wieku dziecka oraz umiejętności współpracy z jego rodzicami i środowiskiem.
W programie Palin PCI logopeda za każdym razem dostosowuje terapię do indywidualnych potrzeb dziecka i rodziny. Jest to dla logopedy niezwykła przygoda terapeutyczna, w której uczy się, jak słuchać, towarzyszyć i wspierać rodzinę, aby uruchomiła swoje siły i ponownie odnalazła równowagę i harmonię.